hong kong 2 en weer thuis

Lieve kinderen, familie en vrienden, hier is dan ons laatste verhaal in ons reisblog.
Het inleveren van de camper verliep prima, het geld wordt op ons account gestort en alles was verder in orde. Ook mijn zonnebril en gewone bril waren terecht en naar Auckland gestuurd.
Na een mail met uitgebreide beschrijvingen is ook dat goed gekomen, gelukkig!
Onze vlucht vertrok een uur later dan gepland door hevig onweer en veel regen nabij Hong Kong en op de Tasman zee. Veel turbulentie, we zaten te schudden in de stoelen en wel uren lang!
Bij landing ook vertraging, rondjes cirkelen omdat alle vluchten laat waren vanwege het rotweer, het hoopt zich dan op. Toen geen gate, toen geen bus, wachten.......
We waren rond half een s,nachts in ons hotel, stromende regen onderweg.
Redelijk geslapen maar half vier waren we klaar wakker, tegen 7 uur gaven we het op, toen lekker douchen en ontbijten.
Het was eerst nog droog maar tegen de middag kwamen er wer buien. We zijn eerst naar een park gegaan met heel mooie vogels die je kon bekijken en mooie bloemen.
We zagen veel echt oude mensen daar werken, zoals de bladeren van de planten schoon vegen, de paden vegen, water geven, van alles. Dat zie je ook in de stad zelf, veel mensen die van alles doen om alles schoon te houden, allemaal baantjes. Maar wie betaalt dat dan dachten we.
Je creëert zo veel werk, maar betaalt de overheid dat dan allemaal? Ook in restaurants en winkels, veel personeel.
Daarna zijn we naar het grootste winkelcentrum van HK gegaan, Harbour City, dat heeft meer dan 700 winkels! Heel groot en mooi en veel dure winkels, bijvoorbeeld Prada en Chanel en Cucci, ook voor kleine kinderen!! Maar gelukkig ook gewone winkels. Uren daar gelopen en wie houdt dat het langst vol........., juist Gerrit!
Weer naar het hotel gegaan tegen zes uur, daar mochten we een kamer gebruiken om te douchen en daarna kregen we een drankje in de lounge/bar. Wat een service, echt een geweldig hotel, The Luxe Manor, neem die als je naar HK gaat.
Weer naar de airport en weer lang wachten, vlucht ging om 00.50 pas. Ging verder prima, David stond ons op te wachten met een grote bos bloemen voor moederdag, heel lief. Hij bracht ons naar de ouders van Rianne waar onze auto heeft mogen staan al die tijd. Rianne was er ook en we hebben gezellig koffie gedronken met elkaar.
We waren rond 11.30 weer in Friesland, Nij Beets. Helaas hier slecht weer, regen en wind en koud.

Het was een schitterende vakantie en we zullen die prachtige natuur gaan missen, hier in ons platte pannenkoekenland. Ook zullen we de geweldige koffie daar missen en de overal schone openbare toiletten. En de aardige relexte mensen.
Erg bedankt voor jullie enthousiaste en lieve reacties, jullie leefden zo mee, dat vonden we heel leuk. Tot ziens binnenkort en ga als je een mooie reis wilt maken naar NIEUW ZEELAND!!!

Kaurimuseum, Muriwai Beach, Auckland

Lieve allemaal, hier komt het op 1 na laatste verhaal.
Afgelopen maandag was het opeens slecht weer, hele dag regen. Dat was geen punt want we hebben een lang stuk gereden en we zijn naar het Kauri museum geweest.
We kwamen langs Dargaville en daar deden we boodschappen, ik was er ook in 1993 geweest. Mijn ouders hun vrienden woonden hier en we logeerde daar een nacht of twee.
Nu kwamen we in gesprek met een echtpaar die daar een winkel hadden. Heel leuk, wel een half uur met elkaar gesproken over hun land en ons land. Ze kenden veel Nederlanders die hun nazaten hier nog steeds woonden. We hebben redelijk veel gesprekken gehad deze reis met nieuw zeelanders, in winkels, op campings en tijdens excursies die we deden.
Wat zij van ons vinden, ook van alle europeanen, is: we zijn altijd gehaast, onderweg naar iets, we kunnen niet genieten in het moment zelf. Dat vinden ze ook als ze europa, holland bezoeken.
Dus we moeten allemaal op een cursus mindfullness..................
Ik begrijp ze wel als ze dat zeggen, ik ben zelf ook erg planmatig en denk vaak vooruit, wat nu, wat doe ik morgen, deze week, etc.........Tegelijkertijd roemen ze wel onze werklust en efficiency, alle hollanders hebben succes in NZ zeggen ze, als ze hier heen zijn geëmigreerd.

Deze laatste mensen, uit Dargaville, overtuigden ons om het Kauri museum te bezoeken, we kwamen er langs op weg naar Auckland. En inderdaad was het erg indrukwekkend, heel groot, heel veel informatie en heel beeldend uitgedrukt. Alles dus over het kaurihout en de kaurigum, een soort hars uit die boom, die verhard en als barnsteen er uitziet uiteindelijk na polijsten etc.
En over de geschiedenis van die kauri houtkap en productie, die al begon midden achttienhonderd. Echt de moeite waard, je kon er uren ronddwalen.
We kwamen laat aan op Muriwai Beach, op de camping daar. Op dat moment werd het droog en ging de zon onder, ik nam snel een foto en die vinden we toch mooi, wat een lucky shot.
De volgende ochtend prachtig zonning, en zwoel, warm weer. We zijn naar de Gannet Colony gegaan, op dat strand, 200 meter van de camping. We spraken daar met een mevrouw die zei dat door het mooie weer van de laatste tijd de janvangenten nog niet eens allemaal waren uitgevlogen. Normaal zijn ze in april al weg. Nu zagen we nog een jong dat gevoerd werd en nog niet kon vliegen.
Nog een strandwandeling gemaakt, om afscheid te nemen van de eindeloze stranden en de ruige fascinerende Tasmanzee. Ik ben altijd gek op de zee en het strand maar Gerrit nooit zo, maar hiervoor is hij ook gevallen, het is zo mooi!
Naar een camping in Auckland zelf gereden, vrij dicht bij het centrum, was dichtbij Muriwai Beach.
Gelukkig toch een rustige camping, we waren er al om 12.00 uur.
Met de bus naar het echte centrum van Auckland gereden, was toch een half uur nog.
Wat een enorme grote stad, winkels bekeken, nog een cadeautje coor mijn vader gekocht.
In de avondspits weer terug met de bus, nu bijna een uur!
Woensdag weer met de bus on route, halte is vlak bij onze camping. Goed weer, wat bewolkt maar ook soms zon. Een klein buitje gehad van 10 minuten, meer niet.
Naar de Skytower geweest, een heel hoge toren met uitzicht platformen, toren is met 60 verdiepingen het hoogste gebouw van de stad. Mooie uitzichten, kijk maar op de foto,s, zelfs de hoge kantoorflats zie je in de diepte. Auckland is een enorme stad, vooral qua oppervlakte, ook al door al het water en de havens.
Ook naar andere gedeelten nog gewandeld en daar heerlijk geluncht. De jachthaven bezichtigd en foto's genomen van enorme jachten, vooral voor mijn broer. Deze waren nog groter als het jacht waar hij op werkt, en die is al 110 ft.
In de avond een drankje op een terras bij de haven genomen en gegeten in een Aziatische Food Court. Dat is een grote ruimte met allemaal tafeltjes en stoelen en daarom heen zijn allemaal kleine toko,s, kleine tentjes waar ze koken. En dan chinees en tais en indiaas en ga zo maar door.
Je kan overal wat bestellen en het is heel goedkoop en ook lekker vonden wij. We waren tegen 21.00 weer thuis, ik was heel moe, bijna de blaren op de voeten gelopen!
Vandaag naar onze laatste camping vertrokken, vlakbij het vliegveld en vlak bij de camper leverancier om de campervan daar in te leveren.
We zaten ergens buiten koffie te drinken, omdat we te vroeg waren om al in te checken en verbaasden ons weer over al die dikke mensen, zoveel. Ik zou foto's willen maken om het te laten zien maar dat kan echt niet. Het is niet een beetje te dik maar echt obese, zoals op de tv. En ook hier, een voorstad van Auckland, zoveel wat armoedige mensen in deze wijk tenminste. Met kapotte kleding of veel te groot of te klein of vies en vuil, echt anders dan bij ons.
In de middag uren bezig geweest met alles weer in de koffers te krijgen en alles op te ruimen en te legen. We hebben wat ruimtegebrek, door de cadeaus, onze eigen schuld, kleinere cadeautjes voortaan kopen!
Daarna nog wat poetsen, weer is slechter geworden vanmiddag en vanavond flinke buien.
Naast de camping bleek een buffetrestaurant te zijn met het concept van all you can eat voor een vaste prijs. Nou jullie snappen het al, helemaal vol, konden nog net een klein tafeltje krijgen. Door het weer hadden we geen zin nog ver te lopen naar een andere gelegenheid.
Het eten was goed gelukkig en heel veel keus en goedkoop! Maar het mooiste was uiteraard het kijken naar de mensen, wat een enorme hoeveelheden schepten sommigen op en wat hadden ze dan al een enorme omvang. We keken onze ogen uit............
Morgenochtend gaan we tegen 09.00 weg en we hopen dat alles goed zal geregeld worden bij de camper inlevering. We krijgen namelijke een som geld terug op ons account omdat we geklaagd hebben via de mail een paar weken terug. We hadden al onze grieven eens rustig op papier gezet en Gerrit heeft een mooie mail gestuurd, beleefd en reëel en met ook nog humor.
Daar kwam enig mail verkeer van en nog een telefonisch contact. En uiteindelijk resulteerde het in een positief besluit om onze ongemakken te erkennen en er een geldelijke tegemoetkoming tegenover te zetten. Dat voelde heel goed en eerlijk!

Vrijdagavond zijn we in Hong Kong, we halen de tijd nu namelijk in. We slapen in de stad zelf en hebben de hele zaterdag om daar de benen te strekken en nog wat te bezichtigen. Even na middernacht vliegen we weer verder en zondagochtend om 06.55 landen we op Schiphol als het goed is. Weer doordat we de tijd inhalen.

Het is voor ons allebei een geweldige vakantie geweest in een wonderschoon land.
Na de eerste week met hindernissen is het allemaal prima verlopen en hebben we alleen nog maar genoten. We hebben zoveel schitterende natuur gezien, op beide eilanden. We hebben prima weer gehad behalve de eerste week op het Noorder Eiland en ook dan regende het niet de hele dag, op twee keer na.
Ik vind het moeilijk om hier afscheid te nemen, ik zou hier wel langer willen blijven, maar het is ook weer fijn om naar de kinderen te gaan en andere dierbaren en naar huis. Het was ook wel lang genoeg, bijna tien weken is ook lang. Het is goed zo.
Jullie horen als we thuis zijn nog even of de reis goed was en Hong Kong nog hetzelfde was en dan sluiten we het blog ook af.
O ja, wat betreft de foto,s , op sommige campings hadden ze speeltoestellen voor kinderen, vandaar..............
Liefs voor iedereen en dikke kussen coor de bende van zes.

Kauribomen, kiwi spotting en Maunganui Bluff

Lieve allemaal, vrijdag zijn we naar beneden gegaan. The Twin Coast Discovery Highway gereden en via Opononi, heel mooi daar, zijn we naar de Kairi Coast gereden. Het was een lang eind.
Maar het weer was heel mooi, we zijn naar de kauribomen gaan kijken, dat is heel beroemd hier in N.Z. de oudste is al 2000 jaar. We hebben ook een route gewandeld waar we nog veel meer van die mooie kauri,s zagen.
Er is een groot probleem met die bomen er is een soort schimmel die ze ziek maakt en langzaam doet afsterven. Men weet er nog geen oplossing voor en men is bang dat er uiteindelijk niets overblijft. We zijn op een camping gekomen in het regionale park Trounson Kauri Park.
Heel mooi gelegen en heerlijk rustig. Er is in de omgeving verder niets, we hadden hier ook geen telefoon bereik. Het is een paar kilometer van Kauhu een heel klein dorpje.
s,Avonds hebben we een boswandeling met een gids gemaakt in dat Trounson park, in het stikkedonker. We waren met z,n vijfen, inclusief de gids. Heel bijzonder, we gingen op zoek naar kiwi,s en possums en andere dieren en ook gingen we langs de kauribomen die hier ook zijn.
En we hebben een kiwi gezien, echt waar, het lukte!! Die gids had een grote rode lamp, want kiwi,s kunnen geen rood licht zien, zijn kleurenblind net als sommige andere dieren.
We hebben ook possums gezien en grote insekten een soort krekels en grote eels, palingen in een beekje, wel meer dan een meter. Aan het eind van de wandeling ook nog gloeiwormen.
De gids wist veel over de flora en fauna te vertellen. O.a dat de kiwi die we zagen een mannetje was en bij de kiwi,s zorgt het mannetje na het uitkomen van het ei voor het jong en voert het. Daarna zorgt het jong al voor zichzelf. Ja dames dat is nog eens emancipatie, dan hebben wij het echt nog niet begrepen.
Het was een bijzondere ervaring, zo donker en als we stilhielden zo stil, dan hoorde je een uil of zoiets. Frisse nacht daarna! Pyama aan!
Zaterdag een stralende warme dag, zelfs heet in de zon.Gerrit heeft gevist hier in de rivier, de camping ligt aan een mooie rivier. s,Middags naar Aranga Beach gereden, naar de Maunganui Bluff. En die hebben we beklommen, wat een steil kreng. We hebben er zelfs 10 minuten langer over gedaan dan stond vermeld, dat is voor het eerst. We doen er juist altijd korter over.
Dus zwaar maar zo geweldig mooie uitzichten over het eindeloze strand en de ruige Tasman zee.
Zoals in mijn anwb boek stond : "Nauwelijks in woorden te vatten". We zagen ook tientallen meeuwen die zich tegoed deden aan mosselen van mosselbanken op rotsen. Heel grote mosselen, bij laag water eten ze zich helemaal vol?
We zijn er de hele middag geweest, tot zonsondergang. Zie de foto,s
Wat was ik moe! Daarna in een soort bar, de enige gelegenheid in de omtrek, fish and chips gegeten, was prima te doen. Een sterdag!
Zondag besloten hier nog een nacht te blijven, het is hier zo fijn en het was weer mooi weer!
Gerrit heeft weer gevist in de ochtend en ik geluierd. In de middag zijn we naar de Kai Iwi Lakes gereden. Drie meren die uitsluitend uit regenwater zijn ontstaan en op peil worden gehouden door alleen regenwater. Gerrit heeft daar aan lakefishing gedaan en ik heb kleine wandeling gemaakt en gelezen. Het was er heerlijk stil en mooi groen en heuvelachtig, heel lieflijk.
Morgen gaan we verder naar het zuiden, richting Auckland, we willen er dinsdag aan het eind van de dag zijn. Woensdag gaan we Auckland bekijken, jullie horen dat nog wel.
Veel liefs en dikke kussen voor de bende van zes.

het hoge noorden

Lieve allemaal, we zitten op een camping met gratis internet, dus ik profiteer daar even van.
Gerrit heeft al foto's op het blog gezet. Je ziet mij zwemmen, jawel. Dat was onze eerste duik in de zee. We hebben woensdag voor we weg gingen uit Russell eerst gezwommen op long beach, vlakbij onze camping. Hadden we al besloten de dag ervoor. Het was hier heel rustig, bijna geen mensen en ook rustig qua branding. Een heel beschutte baai.
Zonovergoten dag, we waren er vroeg, dus het water was eerst toch wel erg koud vonden we!
Er was moed voor nodig maar we hebben heerlijk gezwommen, eenmaal goed gewend was het water eigenlijk heerlijk.
Daarna naar HiHi baai gereden bij Mangonui. Heel afgelegen camping, waar we lang de enige waren. Uiteindelijk nog twee busjes , veel later dan wij. Geluierd, over het strand gelopen, dat er vlak voor was. Moesten eerst nog geld halen in het dorp, 8km verder. We mochten de camping niet met creditcard betalen. Je krijgt trouwens nooit een bewijs van betaling, ook niet op campings van een keten, het lijkt mij dat er dus veel zwart geld in omgaat. Wij betalen veel contant omdat je hier in N.Z niet met je bankkaart en pincode iets kan betalen, alleen met je creditcard.
Donderdag eerst in Kaitaia, de noordelijkste stad, boodschappen gedaan bij grote , goedkope supermarkt. Veel verse vis, heerlijk, kan ook niet anders met altijd de zee vlakbij.
Wederom een stralende zonnige dag!
Doorgereden naar Ahipara, zuidelijke punt van the Ninety Mile Beach. We hadden besloten niet naar Cape Reina, helemaal bovenin, te gaan. De weg ernaar toe kun je niet zelf tot het eind rijden. Het laatste stuk moet met een bus en uiteindelijk zie je onderweg veel strand en oceaan, maar dat zien we al veel.
Mooie rustige camping gevonden, waren er al om 12.00 uur. We konden vanaf die camping in 5 min. naar het strand lopen en de oceaan. Heel lang eind gelopen het begin van the Ninety Mile Beach. Zie ook de foto, enorm breed, oneindig lang strand. Het was laag tij, dus extra breed.
Kwamen bijna niemand tegen, 1 man en toen we bijna weer terug waren kwamen er mensen schelpen of kokkels zoeken bij dat lage getijde. Ze woelen met hun voeten in het water, zo tot hun kuiten en dan komen er denken we schelpen tevoorschijn die ze in een emmer doen.
Wij hebben ook weer alle schelpen bekeken en naar de meeuwen gekeken, hoe ze hun eten vergaren. Ze halen een schelp uit het zand, vliegen omhoog en laten de schelp een paar keer van meters hoogte vallen, net zo lang tot ze open zijn en dan smullen.
Het was weer prachtig daar, zo mooi, steeds in de zon, ik kan het niet omschrijven hoe we daar dan genieten. Wat zullen we het nog gaan missen!
Wat ons nog opviel onderweg hier naar toe, veel armoedige huisjes, veel bijna bouwvallen, veel troep om de kleine hutjes soms heen. Echt armoedig, juist hier in het hoge noorden.
En altijd, overal, dikke mensen. En, daar kan ik niet omheen, het zijn vaak de wat gekleurde mensen, maori,s denk ik, of hun voorvaders dan, die het meest dik zijn.
Er zijn meer dikke mensen hier dan in ons land, maar ik schreef ook al dat we zien dat ze vet eten in restaurants, take-aways, op terrassen, op picknick plaatsen, etc.
En dan is het vreemd, vind ik, dat ze wel overal bij zetten, in de supermarkten, in restaurants, glutenfree! Dat vinden ze superbelangrijk. Ik zou me maar eens meer druk maken over het vet-en suikergehalte van het voedsel.
Nou veel liefs voor iedereen en dikke kussen voor de bende van zes.

Mangawhai Heads en The Bay of Islands

Lieve allemaal, we hebben weer internet gekocht.
Afgelopen vrijdag de Coromandel verlaten en via de Pacific Coastway naar Orere Point gereden. Hier minder toeristen, ook al zaten we niet ver weg van Auckland. We waren er vroeg en hebben geluierd , internet en foto's geregeld en bankzaken. En toch ook nog even gewandeld.
Zaterdag via diezelfde Pacific Coast Highway naar de statehighway 1 gereden en Auckland gepasseerd. Ja nu waren we even in Nederland op een zaterdag in de buurt van , laten we zeggen, Amsterdam of Utrecht. Die bekende drukte en auto, s.
Tot Mangawhai Heads gereden, mooi weer, camping aan een soort monding of baai van de oceaan gevonden, aan het strand. Leek eerst druk maar dat zijn vaak vaste staanplaatsen en die mensen zijn er dan helemaal niet. Mooie plek gekregen en zo rustig en zo,n mooi uitzicht! Veel kleine bootjes die langs voeren, visbootjes meestal. Veel verschil met eb en vloed, dan zijn er veel watervogels. Naar de oceaan gelopen, dat was een kwartiertje. Beginpunt van onze wandeling voor morgen gezien.
En de volgende morgen, prachtig weer, stil en omfloerst zonnig, een herfst dag zei Gerrit, en dat is het ook hier maar dan warmer dan bij ons.
Heel mooie cliff wandeling gedaan, steigen en dalen en dus zweten, maar wat een uitzichten weer! Liepen hoog boven de oceaan maar nu ook met hele stukken zonder bos/bomen ertussen, dus volop zicht op het strand en de zee. Maar drie mensen tegengekomen. De terugweg was over dat strand, kon alleen bij laag tij, en dat was een heel geklauter over rotsen en grote keien af en toe. Vond ik het meest zwaar, dat gedeelte.
In de middag naar dorp zelf gelopen ook over de oevers van de baai maar dan de andere kant op.
Besloten te bbquen en daar boodschappen voor gedaan. Was zwoele avond, aan het water gegeten, waren bijna nog de enigen op de camping. Heel mooie dag en avond, met een ster zeggen wij dan!

Maandag naar de Bay of Islands gereden, mooi stil weer, met het autoveer naar Russell gegaan.
Ben ik 21 jaar geleden ook geweest met mijn ouders. Eerst in Paihia de boodschappen gedaan. Daar is veel meer drukte, meer toeristisch op jongeren gericht en dus ook een grote supermarkt.
Russell is rustiger en heeft meer stijl, meer van vroeger. Er zijn ook nog veel mooie oude gebouwen en huizen bewaard gebleven.
Mooie rustige camping, toen we er waren kwamen er buitjes en een frisse wind. Nog geen boottocht geboekt , even afwachten tot morgen, wat doet het weer?
We hadden Greenlips mosselen gekocht, mijn kok heeft ze klaargemaakt, ze waren heerlijk en zo groot, heel bijzonder. Frisse avond, bijna kachelweer.
Maar ja dit is Nieuw Zeeland, dus de volgende dag........stralende zon! Wel een stevige wind.
Alsnog een boottocht geboekt voor de middag, je vaart dan langs vele eilandjes en naar de Hole in de rock. Een rots waar een groot gat in zit, een doorvaart van aan 1 kant 16 meter en aan de andere kant 25 meter. Ook leg je aan bij een onbewoond eiland waar je een wandeling mag maken.
Ik was wel wat angstig voor de wind, maar ik heb nergens last van gehad. Wel een deining op het oceaan gedeelte, buiten alle eilandjes bedoel ik, maar we zaten heerlijk op het bovendek, geen centje pijn!
Toen ik hier met mijn ouders was hebben we ook zo,n boottocht gemaakt, die heette the Creamtrip, maar die duurde de hele dag en die deden ze maar tot en met de pasen. Toen was het ook zulk mooi weer!
We hebben er erg van genoten, hebben ook nog dolfijnen gezien. Veel mooie foto,s van alles kunnen maken. ! s,Avonds uit eten geweest in mooi oud restaurant, was heerlijk!
Dus wederom een dag met een ster!
Gerrit zegt dat ik moet schrijven over de vogels, we hebben veel Tui,s gezien. Ze zingen prachtig en kunnen verder rare geluiden produceren. Je hoort ze wel vaak, maar hier hebben we ze echt gezien.
Nog even over de nieuwzeelanders, nu even over de kleding. Je hoeft hier alleen kledingwinkels te hebben met leggings en grote lange t-shirts, meer zie je de vrouwen bijna niet dragen.
En dan zijn het ook vaak echt dikke dames die dat veel dragen. Ze geven niets om kleding zei mijn moeder al vaak als ze hier geweest was en ze heeft gelijk. Dat maakt dat wij ook makkelijk zijn beworden, als je uit eten gaat hoef je je nooit te verkleden, het maakt allemaal niets uit.
Nu stop ik, de batterij van de tablet is bijna leeg. Veel liefs voor iedereen en dikke kussen voor de bende van zes.

Mount Manganaui en Coromandel

Lieve allemaal. Gisteren helaas door zwak internet is het niet gelukt om een verhaal toe te voegen. Nu dan maar.
Zondag 20 april nog een dag in Maketu gebleven. Wisselend weer zoals zo vaak hier. Zon, bewolking en een buitje. Interessant gesprek gehad met buren van de camping. In 1964 waren zij van Holland naar New Zealand geëmigreerd. Ze spraken geen woord engels en hij begon te werken als glazenwasser. Ze hebben later samen een hotel gemanaged en hebben 30 jaar een makelaardij gehad. Nu zijn ze gepensioneerd en leven al ruim vier jaar op deze camping in een grote caravan met slide out. Hij werkte nog parttime op een kiwiplantage als regelaar van de verpakkingen. Verder reizen ze over de hele wereld. Op deze camping zitten ook veel maleisiers in cabins. Zij werken ook op de kiwiplantages in Te Puke, hier vlakbij. Allemaal jonge mannen die alleen elkaar als gezelschap hebben en alleen maar hard werken. Van enig vertier in deze streek is geen sprake. Wat een leven.
Maandag 2e Paasdag zijn we naar mt. Magananui gereden. Prachtig mooi weer. Camping gekozen aan de berg en het strand. Druk, maar wel mooi. Naar groot winkelcentrum gereden en echt volkorenbrood gekocht bij een echte bakker. En druk dat het er was....Uit eten geweest en daarvoor eerst een eind gelopen langs de haven. Toeslag betaald van 15% vanwege tweede paasdag, raar. Dinsdag weer een prachtige zonnige dag. We zijn de berg op gewandeld. Mooie uitzichten naar alle kanten. We zagen grote vrachtschepen binnenkomen met loods aan hun zijde naar de haven van Tauranga. De wandeling was druk. Zo als bij ons in Nederland op zondag in het Westen van het land. Niet zoals bij ons in Friesland. Daarna heb ik in de Hotsalt waterpools gezeten, vlak bij onze camping. Heerlijk. Het is een soort zwembad, aangelegd met natuurlijk zout water dat heel warm is. Mooi. Later met Gerrit langs het starnd gewandeld. Dat verveelt nooit. Er is in deze stad hoogbouw en veel verkeer. Camping is heel druk omdat het nu, na de pasen, helaas ook schoolvakantie is. Een voordeel is de gezelligheid van een toeristenstad. Je kunt buiten bij een bar tenminste wat drinken. We hadden zelfs keuze wat vaak in andere plaatsen niet zo is. Dat geldt ook voor restaurants.
Woensdag naarde Coromandel vertrokken. Eerst naar Opoutere gereden. Heel mooi en rustig mar de camping was dicht. Daar wel geluncht. Dat is het fijne van het bij je hebben van je huishouding. Daarna door gereden naar Hot Water Beach. Mooi gelegen camping maar ook veel toeristen, door de schoolvakantie. Op het strand daar kun je bij laag water gaten graven waar, door thermische activiteiten, warm water in komt. Het stukje strand waar dit het geval is is slechts 30 meter. We hebben wel gekeken maar hebben niet meegedaan. Te druk.
Donderdag weer prachtig mooi weer in de ochtend na een zeer frisse nacht. Gewassen en toen naar Cathedral Cove gereden. Daar de wandelroute naar beneden naar het strand gedaan. Mooie stranden en een door erosie ontstane "ingang van een Cathedraal". Later de foto's. Ben hier geweest met mijn ouders in 1993. De drukte van nu is niet te vergelijken met de rust van toen. Ik vind dat het toerisme in die 20 jaar erg is toegenomen. Naar mijn idee althans. 's Middags een buitje en wat bewolking, op het einde van de dag weer zon. Er is een nummer van Crowded House, een new zealandse band, die hebben een nummer "FOUR SEASONS IN ONDE DAY" en zo is het echt ervaren wij. Boodschappen gedaan voor een paar dagen omdat het morgen Anzac day is. Een dag waarop de helden van vroeger, o.a. tweede oorlog, worden geëerd. Iedereen is vrij.
We vinden de Coromandel heel groen en lieflijk, maar toeristisch. De stranden blijven fantastisch.

Liefs voor iedereen en dikke kussen voor de bende van zes.

pasen, drukte en slecht weer.

Lieve allemaal, het was een juiste beslissing om niet de hele East Cape te doen. We hebben inmiddels storm, regen en flink onweer gehad. Wij zelf hebben er eigenlijk bijna geen last van gehad. Maar we hebben wel de gevolgen gezien, vooral onderweg vandaag naar Maketu.
We zagen afgerukte takken op de weg en ernaast, hele bomen die om waren of afgeknapt, riviertjes van water en modder op , of over de weg eigenlijk. Heel veel blank staande weilanden, rivieren die buiten hun oevers traden, zo allemaal.
Wij zijn donderdag naar Opotiki gereden, het regende al bij het opstaan. Eerst deden we boodschappen omdat vanwege de paasdagen vrijdag en zondag de winkels dicht zijn en wellicht ook maandag. We hebben nog nooit zo,n drukte gezien in Nieuw Zeeland. File in de stad, geen plaats op de parkeerplaats, dit alles was nog in Gisborne. Enorme drukte ook in de supermarkt, zoals bij ons met kerstmis.
Veel regen onderweg, rustige camping in Opotiki opgezocht, niet direct aan het strand, dat wilden we niet vanwege het weer. In de namiddag nog wel kunnen wandelen , droog. In de avond, veel wind en regen.
En dan is het een onverwacht cadeau dat de vrijdag een mooie zonnige dag was tot ongeveer 15.00 uur. Ook warm, veel warmer dan we gewend zijn. Wandeling gemaakt op aanraden van de camping beheerder. Langs een rivier, door duinlandschap en langs het strand, heel mooi en geen mens te zien! We waren wel bezweet en moe, het was zo broeierig!
We gingen daarnaar in de zon zitten te lezen en toen zeiden we tegen elkaar, dit is de eerste keer dat we midden op de dag luieren en zo zitten.
Dat vonden we eigenlijk wel erg. Tot nu toe rijden we, we wandelen of bezichtigen iets midden op de dag. O ja of vissen en wassen en poetsen.
Dat is gelijk het dilemma van een vakantieganger vind ik, je wilt veel zien en beleven, want nu ben je hier, maar eigenlijk betekent vakantie ook eens niets doen en lui zijn. Daar moet je eigenlijk
een gulden middenweg in vinden. Moeilijk dus.
Wat ons opvalt als je door een plaats, dorp, stadje loopt is dat het zo ruim allemaal is. De straten zijn twee maal zo breed dan bij ons, dan is er aan beide zijden een flinke groenstrook en dan twee brede stoepen. De huizen zijn zonder bovenverdieping, zoals ik al eens zei en ze hebben een stuk grond om het huis. Niet altijd veel, maar rijtjes of twee onder een kap zie je niet. Dat geeft dus een heel ruimtelijk gevoel. Maar ja zij wonen ook niet met z,n 17 miljoenen op een kleiner stuk land dan Nieuw Zeeland.

In de nacht van vrijdag op zaterdag ging het echt los! Plensbuien en flink onweer. Alles blank op de camping. Bij het naar buitengaan stond ik tot over mijn enkels in het water, terwijl we op gravel stonden.
Weer heel druk met het boodschappen doen, pasen dus. We wilden naar Whakatane rijden, een grote plaats om koffie te drinken. Dat misten we in Opotiki, geen gelegenheid om ergens die heerlijke cappuccino, s te drinken, alleen in fastfoodgedoe waar het dan enorm stinkt naar frituur. Gerrit zegt dat ze blijkbaar nooit gehoord hebben van afzuigkappen........
Maar we kwamen het centrum van Whakatane niet in, zoveel file!! Pasen is hier dus vier dagen vrij hebben, althans de meeste mensen en dan met je gezin of familie erop uit trekken.
We zijn doorgereden naar Maketu, heel klein plaatsje, goede camping maar ook hier druk vanwege de pasen. Hier aan de kust schijnt de meeste zon, verder landinwaarts wordt het donker en dreigend. Hier 1 buitje gehad maar verder zon, naar strand gewandeld, drie km. verder.
Ook hier is het prachtig, mooie zonsondergang gezien, dan gauw terug, 18.00 uur, donker, snel dat het gaat!
Voor iedereen fijne paasdagen, veel liefs en voor de bende van zes deze keer heel veel paaskussen, we missen jullie nu wel uiteraard! Maar we meet again! !

Napier

Lieve allemaal, hier ben ik alweer omdat we internet hebben. Dat vanwege het weerbericht, er werd ons verteld dat er slecht weer op komst zou zijn, zelfs werd het woord storm gebruikt.
En we moeten kiezen of we morgen naar de East Cape gaan, dus de hoofdweg 35 helemaal afrijden of via de nr 2 naar Opotiki/Whakatane gaan.
Maar eerst dinsdag, een prachtige zonnige dag! Eerst geskyped met David, altijd leuk. Wat is het toch fijn zo contact te kunnen houden met de kids!
Naar Napier gereden, wat een mooie stad, ligt aan de zee met een prachtige boulevard. Het is bekend om zijn Art Deco architectuur. Hebben we bekeken, zie de foto,s, was echt mooi.
Verder veel winkels en een palmenpark, zou er bijna willen wonen!
Cadeaus voor de kinderen en voor mijn moeder gekocht, lukt hier prima, we werden er heel gelukkig van. Natuurlijk een grote hap uit ons vakantiebudget, maar je kunt niet bijna 10 weken op vakantie gaan en dan niets meenemen voor je dierbaren, vinden wij.
We hadden bij het visitorcenter in de stad eerst al navraag gedaan naar de Janvangentenkolonie die hier vlakbij is en beroermd is, Cannet Colony bij Cape kidnappers.
Helaas konden we er niet naar toe wandelen. Het kan alleen bij laag water en dan hadden we vanochtend vroeg moeten zijn. Maar we hoorden daar ook dat het 9 km was, maar niet heen en terug zoals ik dacht, dat was 18! Dat was echt teveel geweest voor ons. Je kunt wel op wagens met een tractor ervoor er naar toe worden gebracht, maar daar waren we ook te laat voor, het tij kwam alweer op. Gerrit vond het niet erg, die ziet dat niet zo zitten met zo,n kar en met anderen erbij, bovendien vond hij het duur.
Wij gingen later op de middag naar de kliffen van de Gannets Colony, we wilden daar toch kijken en men had ons verzekerd dat je wel een stuk het strand kon afwandelen, ook bij hoog water.
Daar waar de weg eindigde en je alleen te voet verder kon, was een camping. Daar zijn we toen gaan staan voor de nacht, echt twee meter van de zee, geweldig, zie foto!
En we zijn gaan wandelen tot we niet meer verder konden vanwege het getijde. Geen Jan van Gent gezien, wel prachtige hoge kliffen en mooie schelpen.
Nog steeds heerlijk zonnig, we hebben gebbqed, natuurlijk het grootste gedeelte in het donker, maar dat gaf niks, het was een zwoele avond, met een vestje aan tot 19.30 buiten gezeten.
Er was verder niemand bij ons in de buurt en dan met de branding aan je voeten, bergen en lichtjes in de verte, zo mooi. Wat een topdag!

Woensdag, nu nog vandaag voor ons, mooi weer, zon was wat zwakker, lichte bewolking. Temperatuur was hoger, voelde warm aan buiten. Naar Gisborne gereden, door heuvels, altijd mooie natuur onderweg. Kon maar 1 camping vinden , lag wel aan de zee, ook aan de weg, aan de andere kant van de camping maar door de branding hoor je dat dan niet gelukkig.
Gewandeld naar de haven en naar het centrum, geen mooie stad vonden wij.

We gaan morgen dus niet naar de East Cape vanwege de slechte weersvoorspelling, inderdaad veel regen en wind. Jammer, ik ben er geweest in 1993 toen ik mijn ouders opzocht die hier een paar maanden waren op vakantie. Het was heel rustig in die streek en het is een gebied waar veel Maori, s wonen en je kunt daar dus ook veel van hun levenswijze zien.
Maar er zijn weinig voorzieningen, alleen natuur en dan met al die regen en wind, lijkt ons niet zo.
Mijn ouders zijn daar eind jaren tachtig ook al geweest en toen hebben ze zoveel regen gehad dat ze alles achter moesten laten en door het leger werden geëvacueerd. Ze hebben in een Maori gemeenschapscentrum geslapen en geleefd een paar dagen met veel meer mensen. Heel spannend en ook wel angstig, het water steeg zo hard toen en veel land overstroomde.
Dus wij gaan het noodlot niet tarten......!
Liefs voor iedereen en dikke kussen voor de bende van zes